Żyd Izrael Izrailewicz Pliner - kierownik sowieckich obozów koncentracyjnych

Izrail Pliner

Izrail Izrailewicz Pliner (ros. Израиль Израилевич Плинер) (ur. 1896 w Postawach — zm. 23 lutego 1939 w Moskwie ) – naczelnik zarządu komunistycznych obozów koncentracyjnych - Gułagu NKWD w okresie od 16 sierpnia 1937 do 16 listopada 1938.

Urodził się w rodzinie żydowskiej. W roku 1919 w wieku 23 lat wstąpił do Armii Czerwonej. W 1922 roku wstąpił do partii komunistycznej. W latach 1922 – 1926 na różnych stanowiskach w Armii Czerwonej.

W 1926 roku wstąpił do OGPU. Następnie na różnych stanowiskach w OGPU NKWD. W okresie 1933-1935 na stanowisku Pomocnik Naczelnika Gułagu. W okresie 1935 – 1937 Zastępca Naczelnika Gułagu. Jednocześnie w okresie 1936-1938 Zastępca Naczelnika a następnie Naczelnik oddziałów do spraw przesiedleń ludności NKWD.

Naczelnik Zarządu komunistycznych obozów koncentracyjnych Gułag NKWD w okresie od 16 sierpnia 1937 do 16 listopada 1938. Był jednym z głównych współpracowników Nikołaja Jeżowa, szefa NKWD w latach 1936 – 1938 oraz współpracownikiem innych organizatorów Wielkiego Terroru w ZSRR. Według dokumentów NKWD w roku 1937 skazano 139 835 Polaków będących obywatelami ZSRR. Z tej liczby zamordowano bezpośrednio 111 091 Polaków, a 28 744 Polaków zesłano do komunistycznych obozów koncentracyjnych Gułag.

W roku 1937 kierował deportacją 172 tysięcy Koreańczyków obywateli ZSRR z radzieckiego Dalekiego Wschodu do Azji Środkowej (do Kazachstanu oraz do Uzbekistanu).

Na dzień 1 stycznia 1938 liczba więźniów Gułagu wynosiła 996 367 osób. W roku 1937 liczba śmierci więźniów Gułagu wyniosła 31 056 osób, w roku 1938 liczba śmierci więźniów Gułagu wyniosła 108 654 osób.

Odznaczony Orderem Lenina (1937) i odznaką "Honorowy Pracownik Czeki/OGPU". Po objęciu stanowiska 1-go zastępcy Szefa NKWD przez Ławrentija Berię w NKWD zaczęły się wewnętrzne czystki wymieniające ludzi Nikołaja Jeżowa na ludzi Ławrentija Berii. Izrail Pliner będący człowiekiem grupy Jeżowa został zwolniony z NKWD a następnie 14 listopada 1938 aresztowany.

22 lutego 1939 został skazany przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na karę śmierci z zarzutu udziału w kontrewolucyjnej organizacji terrorystycznej, rozstrzelany następnego dnia. Ciało skremowano w krematorium na Cmentarzu Dońskim, prochy pochowano anonimowo.

Zrehabilitowany 27 października 1956 postanowieniem Kolegium Wojskowego SN ZSRR.

Żródło: wikipedia